Herfst: loslaten
Het is herfst en de winter staat voor de deur
- Dat zie je; de laatste geel-bruine bladeren nog aan de eiken die zich aftekenen tegen de grijsblauwe wolkenlucht. De laatste bessen die hangen aan de Gelderse Roos als voedsel voor de naderende winter.
- Dat hoor je; de wind die de afgevallen bladeren oppakt en voor een kort ronde-dansje meeneemt.
- Dat voel je; een frisse rilling die je even overvalt zodra je de deur uitstapt.
- Dat proef je; kruidige stoofperen of dat bitterzoete bockbiertje.
- Dat ruik je; de vochtige geurende aarde en zwammen die bezig is zijn al het zomergoed te verteren.
Tijd om de eigen oogst te verteren en los te laten
Herfst is afgeleid van het Germaanse woord “Harbista” wat oogst betekent. De natuur verandert snel in de herfst en alles bereidt zich voor op de komst van de winter. Zoals de veranderende vacht van de dieren, en de sapstroom van bomen en planten. Vruchten, noten en zaden zitten nu vol met voedingstoffen. Opgeladen met de energie van de zomer, voltooid en geoogst in de herfst, voeden zij de natuur in de winter.
De herfst schrijdt voort. Het planten- en dierenleven trekt zich langzaam maar zeker terug.
Ook in ieder van ons is de herfst een noodzakelijke periode. Wanneer de dagen steeds korter worden, is het tijd om ons meer naar binnen te keren. Om te overdenken en onze ‘eigen oogst te verteren’. En om los te laten van datgene wat wij niet meer nodig hebben of ons tegenhoudt. Wat is het wat je zou willen loslaten? Niet omdat je met alle geweld ervan af wilt, maar omdat het goed is zo. Voltooid. Wanneer wij afstand doen van iets vanuit dankbaarheid, ontstaat er een nieuwe vrije ruimte.
Net als in de natuur – we maken er immers onderdeel van uit – is herfst de basis voor de groei van het nieuwe.
Dus, ga komende dagen lekker naar buiten het bos in en laat de herfst helemaal binnenkomen! Geniet van de late herfst, de oogst en voel de melancholie van dat wat is geweest. En eenmaal binnen, kaarsjes aan, op de bank met een kopje soep bij een knapperend haardvuurtje…
Wil jij iets loslaten en zoek je hierbij begeleiding? Neem dan vrijblijvend contact met mij op.
Gedicht van Rumi
In ieder van ons is een noodzakelijke herfst
Onze bladeren vallen en worden weggeblazen over het water
Een kraai zit in de zwarte takken en praat over wat verdwenen is
Dan keert jouw edelmoedigheid terug!
Lente, water, intelligentie, de geur van hyacint en roos en cipres
Er groeit weinig op getande rots
Wees grond
Wees verbrokkeld
Dan zullen de wilde bloemen opkomen waar jij bent
Al teveel jaren ben je rotsachtig geweest
Probeer iets anders
Geef je over.
~ Rumi ~